Narodno pozorište u Subotici sa tugom je saopštilo da je preminuo glumac Nebojša Čolić, u 68. godini života. Odlazak ovog istaknutog umetnika ostavlja prazninu u svetu pozorišta, ali i u srcima kolega i publike koja ga je godinama pratila i volela.
Rođen 1957. godine u Sarajevu, Čolić je svoje prve glumačke korake načinio u dramskom studiju koji je završio u klasi profesora Rejhana Demirdžića – velikog glumca i pedagoga koji je oblikovao mnoge generacije umetnika. Još tada je bilo jasno da Nebojša poseduje posebnu scensku energiju – onu vrstu prisustva koja se ne uči, već nosi u sebi.
Svoj prvi profesionalni angažman ostvario je 1980. godine u Narodnom pozorištu u Užicu, gde je započeo karijeru ispunjenu posvećenošću i radom. Publika ga je brzo zavolela zbog prirodnosti, topline i iskrenosti kojom je pristupao svakom liku.
Tokom sezone 1984/1985. prelazi u Narodno pozorište u Subotici, gde će, kako se kasnije pokazalo, ostaviti dubok trag. Njegova gluma bila je prepoznatljiva po autentičnosti – nikada nije jurio za efektom, već za istinom. Znao je da svaka rečenica, svaki pogled i pokret na sceni imaju svoju težinu, i upravo to je činilo njegove uloge živim i iskrenim.
Od 1993. godine postaje član pozorišta KPGT u Beogradu, umetničke kuće poznate po eksperimentalnim i hrabrim pristupima teatru. Tu je sarađivao sa brojnim istaknutim rediteljima i kolegama, učestvujući u predstavama koje su pomerale granice klasičnog scenskog izraza.
Četiri godine kasnije, od 1997., Čolić započinje period stvaralačke samostalnosti, delujući kao slobodni umetnik. I u tom periodu ostaje dosledan sebi – predan, skroman i zaljubljen u scenu. Publika ga je pamtila po sposobnosti da sa jednakom snagom tumači i tragične i komične likove, da u svakom liku pronađe ljudskost, toplinu i emociju.
Kasnije se vratio u Subotičko pozorište, gde je nastavio da stvara i inspiriše mlađe generacije glumaca. U ansamblu Drame na srpskom jeziku ostvario je veliki broj zapaženih uloga, od klasičnih do savremenih komada, uvek sa istom strašću i profesionalnošću. Njegov glas, gest i prisustvo na sceni ostali su urezani u sećanju publike.
Iz pozorišta je otišao u penziju, ali ne i iz umetnosti – jer glumci poput njega nikada ne prestaju da žive kroz svoje uloge. Oni ostaju deo svake predstave, svakog aplauza i svakog sećanja onih koji su ih gledali.
Vrijeme i mjesto sahrane biće naknadno objavljeni, saopštio je Tanjug.
Odlaskom Nebojše Čolića, pozorišna scena izgubila je jednog tihog velikana – glumca koji nikada nije tražio reflektore, ali ih je svojom iskrenošću uvek zasluživao. Njegov umetnički trag ostaje kao podsetnik da pozorište nije samo profesija, već poziv, ljubav i način života. 🌹